جهت‌گیری هدف پیشرفت و رفتارهای مقابله‌ای تحصیلی دانش‌آموزان: نقش تأکیدهای والدین و معلمان بر نوع جهت‌گیری هدف پیشرفت

    اهداف پیشرفت به عنوان بازنمایی شناختی دلایلی که افراد برای درگیر شدن در تکالیف تحصیلی دارند و استانداردهایی که افراد برای قضاوت یا ارزیابی عملکردشان استفاده می‌کنند، اشاره دارد. پژوهش‌های اخیر روی هدف پیشرفت بر اثرات عوامل محیطی تأکید نموده‌اند که بر باور‌ها و گرایش‌های هدف دانش‌آموزان اثرگذارند. این پژوهش، ادراک دانش‌آموزان از تأکید معلمان و والدین بر جهت‌گیری هدف پیشرفت و رابطه‌ی این اهداف با جهت‌گیری هدف شخصی و راهبرد‌های مقابله‌ای را مورد مطالعه قرار داد. جامعه‌ی آماری پژوهش دانش‌آموزان ناحیه 4 شهر تبریز بودند. 250 نفر از دانش‌آموزان سال اول دبیرستان با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. پرسشنامه‌های هدف پیشرفت تصوری والدین، هدف پیشرفت تصوری معلمان، هدف پیشرفت شخصی دانش‌آموزان و راهبرد‌های مقابله‌ی تحصیلی به منظور جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل آماری داده‌ها به کمک نرم افزار AMOS و با روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد جهت‌گیری هدف پیشرفت عملکرد‌گرایی دانش‌آموزان از طریق جهت‌گیری عملکردگرایی والدین و معلمان به صورت توأمان پیش‌بینی می‌شود، در حالی که هدف پیشرفت تبحرگرایی دانش‌آموزان فقط از طریق هدف تبحر‌گرایی والدین پیش‌بینی می‌شود. نتایج دیگر پژوهش نشان داد که راهبرد‌های مقابله‌ای مثبت تحصیلی دانش‌آموزان از طریق جهت‌گیری تبحر‌گرایی و روش‌های مقابله‌ای انکار، فرافکنی و فقدان مقابله از طریق جهت‌گیری عملکرد‌گرایی پیش‌بینی می‌شود. جنبه‌ی کاربردی پژوهش حاضر این است که در پژوهش‌های آینده نقش فرایند‌های درون خانواده بر اهداف پیشرفت دانش‌آموزان و نقش آنها برای رشد رفتار‌ها و باور‌های سازگارانه بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.